تاثیر ورزش شنا بر استرس اکسیداتیو و شاخص آتروژنیک در خون رت های نر دیابتیک

مقدمه و هدف: دیابت یک اختلال متابولیک می باشد که بدنبال کاهش در ترشح انسولین و یا مقاومت به عمل انسولین ایجاد می گردد . استرس اکسیداتیو که عبارت از عدم تعادل بین تولید رادیکالهای آزاد اکسیژن و ظرفیت دفاع آنتی اکسیدانی بدن است، به شدت با دیابت و عوارض آن در ارتباط می باشد. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر شنای منظم بر دفاع آنتی اکسیدانی در دیابت می باشد. روش کار: در این مطالعه تجربی دیابت بوسیله تزریق تک دوز استرپتوزوتوسین (50mg/kg) در موشها ایجاد گردید. مدت ورزش و مطالعه 8 هفته بود. ورزش شنا بطور منظم بمدت 1 ساعت در روز در طول 8 هفته انجام شد 40 عدد موش های صحرایی نر ( 20±200 گرم) به چهار گروه (کنترل ، کنترل همراه ورزش ، دیابتی بدون ورزش و دیابتی با انجام ورزش) تقسیم شدند. پس از پایان دوره ورزش ، ابتدا حیوانات با تیوپنتال سدیم (50mg/kg) بیهوش گردیده و خون از قلب آنها گرفته شد. از پلاسما و گلبولهای قرمز بدست آمده جهت اندازه گیری فعالیت آنزیم های (gpx) glutathione peroxidase، (sod) superoxid dismutase ، کاتالاز و سطح (mda) malondialdehyde استفاده گردید .   نتایج: دیابت باعث کاهش معنی دار در میزان فعالیت sod ، gpx و کاتالازدر خون رتهای دیابتیک نسبت به گروه کنترل گردید. همچنین میزان mda بعنوان شاخص پراکسیداسیون لیپیدی به طور معنی داری در گروه دیابتی ورزش نکرده نسبت به گروه کنترل افزایش داشت. میزان mda در خون رت های دیابتی ورزش کرده در پاسخ به ورزش کاهش معنی دار و فعالیت آنزیم های sod و کاتالاز افزایش معنی داری داشت. نتیجه نهائی: ورزش شنا با افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی و کاهش سطح mda و همچنین شاخص آتروژنیک در خون دارای اثرات مفید برای جلوگیری از عوارض هیپرلیپیدمیا در دیابت ملیتوس و آسیب های عروقی ایجاد شده در اثر استرس اکسیداتیو بدنبال این بیماری می باشد.